Leven met het hart van een ander - de psychische gevolgen van orgaantransplantatie

Leven met het hart van een ander - de psychische gevolgen van orgaantransplantatie

Elisabeth Wellendorf

Leven met het hart van een ander
De psychische gevolgen van orgaantransplantatie

Orgaantransplantaties werden lange tijd geroemd als het toppunt van medisch kunnen. Sinds kort gaan er ook stemmen op die de keerzijde van de medaille belichten: de enorme psychische en medische neveneffecten van een transplantatie. Wat betekent liet, hoe voelt het voor een mens wanneer hij een deel van zijn eigen lichaam heeft laten wegnemen en laten sterven? Wat betekent het om met het orgaan van een overledene te leven? Welke rol speelt de orgaandonor in de verbeelding van de ontvanger-? Hoe voelt het wanneer het eigen en toch vreemde, inwendige leven - constant aan de 'röntgen-blik' van de geneeskunde blootgesteld - alleen door cijfers en curven wordt gedefinieerd? Elisabeth Wellendorf, als psychotherapeute verbonden aan het academisch ziekenhuis van Hannover, vertelt wat een aantal patiënten voor en na hun transplantatie doormaakten. Zij beschrijft de emotionele situatie zowel van de patiënt als van zijn of haar omgeving, en doet aanbevelingen voor professionele begeleiding en opvang,
Recensie(s)
Een boek over de psychische en ethische aspecten bij orgaantransplantatie. De schrijfster heeft in het academisch ziekenhuis in Hannover gewerkt met chronisch zieke kinderen en heeft kinderen en jonge mensen begeleid tijdens het proces van orgaantransplantatie. Ze heeft het boek geschreven omdat ze vindt dat in de media het fenomeen orgaantransplantatie eenzijdig "bejubeld" wordt. Vanuit haar ervaringen met patiënten behandelt ze kwesties als: "Wat betekent het en hoe voelt het om organen te laten vervangen?"; "Wat betekent het om met het orgaan van een overledene te leven?" Ze beschrijft de "transplantatiegeschiedenis" van een aantal door haar begeleide patiënten. Ze stelt het huidige systeem van orgaandonatie in West-Europa ter discussie. Ook gaat ze in op de hedendaagse medische ethiek van artsen die steeds sterker levensverlenging als belangrijkste norm hanteren waardoor de druk om orgaandonor te zijn in haar ogen toeneemt. Ze plaatst kritische kanttekeningen bij de nazorg van getransplanteerden en doet aanbevelingen voor professionele begeleiding en opvang.
(Biblion recensie, Jannetta van der Zee.)

Bestellen